Στη βιομηχανία, στην έρευνα και στην καθημερινή ζωή είναι γνωστή και προφανής η χρήση των διαλυτών ( φαρμακοβιομηχανία, βιομηχανία χρωμάτων, βερνικιών, μελάνης εκτυπωτών, κατασκευής ημιαγωγών, καθαρισμός μετάλλων κ.ά. ).

Οι περισσότεροι διαλύτες είναι τοξικοί, εύφλεκτοι, επικίνδυνοι για την υγεία του αν-θρώπου και το περιβάλλον (καρκινογένεση, καταστροφή στιβάδας όζοντος ) και ως εκ τούτου υπάρχει μεγάλη πίεση για μείωση, για ανακύκλωση και αντικατάσταση τους με λιγότερο βλαπτικούς για την υγεία του ανθρώπου και περισσότερο φιλικούς προς το πε-ριβάλλον. Διαλύτες που μπορούν να αντικαταστήσουν τους συμβατικούς είναι οι προ-ερχόμενοι από βιομάζα και αποτελούν μια από τις κύριες ομάδες των Πρασίνων διαλυ-τών. Οι κυριότερες κατηγορίες Πρασίνων διαλυτών είναι : διαλύτες από βιομάζα, ιονικοί διαλύτες και υπερκρίσιμοι διαλύτες ( κυρίως υπερκρίσιμο διοξείδιο του άνθρακα ). Οι σημαντικότεροι διαλύτες από βιομάζα που παρουσιάζονται σε αυτή την εργασία είναι ο γαλακτικός αιθυλεστέρας , ο μεθυλεστέρας σόγιας, το d-λεμο-νένιο οι διαλύτες φυκώδους βιομάζας και η βιοαιθανόλη .

Πλεονέκτημά τους αποτελεί το γεγονός, ότι οι παρασκευαζόμενοι διαλύτες παράγουν λιγότερο πτητικές οργανικές ενώσεις, έχουν χαμηλότερη τοξικότητα και είναι βιοδια-σπώμενοι.