Παρασκευή Πολυμερούς Φύλλου Αμύλου από Άμυλο Πατάτας.

Βαλαχής Ανδρέας, Μπεζεργιαννίδου Αικατερίνη

ΔιΧηΝΕΤ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Στη φύση υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μεγαλομορίων όπως π.χ. η κυτταρίνη ή το άμυλο, χρειάσθηκαν όμως αρκετά χρόνια επίπονων ερευνών για να πιστοποιηθεί η δομή τους και να επινοηθούν νέα πολυμερή υλικά. Επειδή η πρώτη ύλη από την οποία προέρχονται τα νέα αυτά  πολυμερή υλικά είναι το πετρέλαιο, μια μη ανανεώσιμη πρώτη ύλη, επιδιώκεται η αντικατάσταση του πετρελαίου από άλλες ανανεώσιμες πρώτες ύλες, όπως βιομάζα που προέρχεται από ξύλο, βαμβάκι, άχυρο, άμυλο, ζάχαρη και άλλα βιολογικά υλικά.

Το άμυλο είναι μίγμα δύο σημαντικών μορίων ,της αμυλόζης (10-13%) και της αμυλοπηκτίνης (70-90%). Η διαφορά των δύο μορίων είναι ότι η αμυλόζη έχει γραμμική ελικοειδή δομή με α(1-4)-γλυκοζιτικούς δεσμούς, ενώ η αμυλοπηκτίνη που αποτελεί συνήθως το περίβλημα των αμυλόκοκκων,έχει την ίδια δομή με την αμυλόζη, μόνο που περίπου κάθε 20 μόρια γλυκόζης, έχει και πλευρικές αλυσίδες ενωμένες με την κεντρική αλυσίδα.

Η διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη για παραγωγή υλικών «φιλικών» προς το περιβάλλον, οδήγησε στη σύνθεση πολυμερών υλικών με πρώτη ύλη το άμυλο. Το βασικό πλεονέκτημα αυτών των πολυμερών  είναι ότι παράγονται αφ’ενός από μια ανανεώσιμη πρώτη ύλη όπως είναι το άμυλο και αφ’ετέρου ότι είναι βιοδιασπώμενα. Η διάσπαση καταλήγει τελικά σε μίγματα ολιγοσακχαριτών, δισακχαριτών, και τελικά σε γλυκόζη.

Για το πλήρες κείμενο πατήστε το παρακάτω εικονίδιο.